عشقولانه

عشقولانه


عشق یعنی جسم و جانم مال تو
 عشق یعنی پرسش از احوال تو

 عشق یعنی از خودم من خسته ام
 عشق من ، به تو دل بسته ام

   

عشقولانه


گاه نمیدانم چه پیامی را بهانه کنم تا از حال آنکه روحم با اوست آگاه شوم

 این بار که دلتنگی را بهانه کردم ،فردا را چه کنم


عشقولانه


دل

 این واژه ی بی نقطه گاهی به وسعت یک دریا برایت دلتنگی میکند !


عشقولانه


عزیزتر از جانم

 آسمان باش تا عمری برای دیدنت سر به هوا باشم


عشقولانه


بی تو هر لحظه مرا بیم فرو ریختن است

 همچو شهری که به روی گسل زلزله هاست


عشقولانه


نیمکت با هم بودنمان تنهاست

 من دل نشستن ندارم ، تو دلیل نشستن باش


عشقولانه


زلال که باشی سنگهای کف رودخانه ات را می بینند

 بر می دارند و نشانه می روند درست به سوی خودت


عشقولانه


من صبورم اما

 بی دلیل از قفس کهنه ی شب میترسم

 بی دلیل از همه ی تیرگی تلخ غروب و چراغی که تو را از شب متروک دلم دور کند ، میترسم


عشقولانه


میخواهمت چنانکه شب خواب را
 می جویمت چنانکه لب تشنه آب را

 حتی اگر نباشی می آفرینمت
 چنانکه التهاب بیابان سراب را


عشقولانه


دلتنگم

 مثل مادری بی سوادی که

دلش هوای بچه اش را کرده ولی بلد نیست شماره اش رو بگیره


عشقولانه